چکیده: (5020 مشاهده)
هدف این پژوهش، شناسایی و ایجاد بستر نظری مناسب برای طراحی برنامهدرسی در شرایط بحران بود. در این راستا، ابتدا با تحلیل اسناد و روش نقد توسعی، پیامدهای بحرانها بر جامعه و نظام آموزشی استخراج و مبنای نقد و استنتاج قرار گرفت. سپس دسته بندیهای مطرح در نظریه برنامهدرسی بررسی و با توجه به معیارهایی چون جامعیت و کارآیی در پاسخگویی به مساله پژوهش، طبقهبندی جان میلر انتخاب و موضع نظریه های تشریح شده آن در قبال این شرایط تحلیل شد. بر اساس نتایج، با نظر به شرایط خاص روانی و اجتماعی افراد درگیر در بحران، رهنمودهای نظریه انسانگرایی اجتماعی برای طراحی یک برنامه درسی که به افزایش تابآوری و بازگشت سریعتر افراد به شرایط عادی کمک کند نسبت به دیدگاههای دیگر مناسبتر تشخیص داده شد. وحدت بنیان های نظر و عمل برنامه درسی در شرایط بحران، ضرورت غیرقابل اجتنابی است که در تحلیل نهایی اشاره شده است.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
ترغیب نواندیشی در عرصه نظر و نوآوری در عرصه عمل برنامه ریزی درسی دریافت: 1397/6/21 | ویرایش نهایی: 1400/1/31 | پذیرش: 1398/2/14 | انتشار: 1398/4/9